Wystawa „Wszystko co czuję” to rejestr spotkań 46-letniego białego mężczyzny (sic!), Europejczyka z samym sobą oraz ze światem. Uchwycenie pewnego przejściowego momentu w życiu i zmierzenie się z tym, że pewne sprawy zyskują nowe znaczenie.

„Wszystko co czuję” rozgrywa się nie tylko w skali mikro, czyli najbliższego świata: cielesności, seksualności, emocji, bliskich relacji, momentów formujących osobowość, ale także w skali makro, czyli stosunku do kraju, świata i ludzkości. Te dwie perspektywy służą jako budulec do tworzenia nowego uniwersum. Przenikają się w formie luźnego wizualnego notatnika, w którym mieszają się detale z życia, sceny odwołujące się do historii kultury, sztuki, obrazy inspirowane zdjęciami z gazet, rodzinnych albumów, fotkami z iPhone’a, zbiorami z internetu czy snami. Notatki w warstwie formalnej są niejednorodne, uciekające od stylu i maniery. Są zbiorem często niejasnych i niejednoznacznych emocji. Nie łączą się w jednolitą narrację, ale dają obraz wszystkiego co czuję.
–
The exhibition Everything I Feel is a history of confrontations, a 46-year-old white man (sic!), an European, with himself and with the world. Capturing a certain transitional moment in life and facing the fact that after this change some things take on a new meaning.Everything I Feel occurs on both the micro and macroscales. Microscale covers corporeity, sexuality, influences, interactions, the moments that make you. The macroscale is associated with the relation to the country, the world and to humanity.These two perspectives serve as the basic foundation for creating a new universe. They interpenetrate in the form of a loose visual notebook, “this loose, drifting material of life” as Virginia Woolf wrote in her diary. The details from everyday life are mixed with the scenes from history, culture and art. Paintings are inspired by photos from newspapers, family albums, iPhone snaps, or just dreams. The notes are heterogeneous, escaping from style and manner. They are a collection of vague and ambiguous emotions. They don’t tell a single story but they just give a taste of everything I feel.